Testimonial Ann, verpleegkundige

"Ik heb al een behoorlijke weg afgelegd bij Justitie binnen de zorg. Ik werk hier dan ook al sinds 1999. Hiervoor werkte ik als thuisverpleegster in Leuven, maar ik wou graag iets anders doen wat me meer boeide. Toen de groepen thuisverpleegsters in Leuven het voorstel kregen om als verpleegkundige te beginnen in de gevangenis heb ik geen seconde getwijfeld. Ik wist dat dat iets voor mij was. Als enige stak ik mijn hand op. Het is natuurlijk geen alledaagse job. Als je de gevangenis binnenkomt, kom je een andere wereld binnen. Je bent volledig afgesloten van de buitenwereld.

Als je dat zelf niet meemaakt, is het moeilijk om je voor te stellen hoe het er echt aan toe gaat. Het zijn allemaal mensen en het is niet omdat je ooit het foute pad hebt gekozen dat je een slecht mens bent. Natuurlijk weegt het ene al zwaarder door dan het andere. Maar wij proberen ons niet te focussen op de feiten. Anders houd je het gewoon niet vol. Het is geen simpele job, maar je haalt er wel veel voldoening uit. "

[Lees verder onder de afbeelding]

"Net omdat het zo’n speciale werkomgeving is, is het belangrijk dat je je collega’s kan vertrouwen. Niet alleen voor je eigen veiligheid, maar ook omdat je soms je hart moet kunnen luchten. Ons team, dat zit hier wel heel goed en daar ben ik blij om. Zonder een hecht team kan je je job niet goed doen in de gevangenis. We zijn er echt allemaal heel erg voor elkaar. Een jaar geleden was ik aan zee toen er net een moord gepleegd was. Toen ik dat te horen kreeg, ben ik meteen in mijn auto gestapt en ben ik naar één van mijn collega’s gereden die toen wel aanwezig was om haar te ondersteunen. Wij weten heel goed wat we aan elkaar hebben."

"Na al die jaren doe ik mijn job nog steeds heel graag. Je kan hier veel betekenen voor iemand. Niet alleen door hen er fysiek bovenop te helpen, maar ook door hen mentaal te steunen. Onlangs stond er een jonge kerel in de gang te wachten voor een consultatie. Je zag meteen dat het zijn eerste keer in de gevangenis was en dat hij heel bang was. Dan breekt mijn hart toch een beetje. Maar dan ontferm ik me over hem en neem ik de tijd om hem gerust te stellen. Ik zie hen dan een hele weg afleggen waardoor ze niet meer in de gevangenis terechtkomen. Daar doe ik het voor."